Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Modlitwa osób zakonnych i świeckich przyłączających się do Ruchu Maryjnego

Dziewico z Fatimy, Matko Miłosierdzia, Królowo Nieba i ziemi, Ucieczko grzeszników! Przyłączając się do Ruchu Maryjnego, poświęcamy się w szczególny sposób Twojemu Niepokalanemu Sercu. Poświęcamy się Tobie w tym celu, aby z Tobą i przez Ciebie przeżywać wszystkie obo­wiązki podjęte w sakramencie chrztu świętego. Zobowiązujemy się również wypracowywać w sobie owo wewnętrzne nawrócenie, tak wymagane przez Ewangelię, które wyzwoliłoby nas od wszelkiego przywiązania do siebie i do kompromisów ze światem, abyśmy tak jak Ty byli go­towi pełnić zawsze i wyłącznie wolę Ojca.

Powierzając Tobie, Matko Najsłodsza i Miłosierna, nasze życie i chrze­ścijańskie powołanie, abyś nim rozporządzała na rzecz Twoich zbawczych planów – w tej decydującej godzinie, jaka ciąży nad światem – zobowiązu­jemy się żyć zgodnie z Twoimi pragnieniami. W szczególności zaś zobo­wiązujemy się odnowić ducha modlitwy i pokuty, żarliwie uczestniczyć we Mszy św. i w apostolstwie, odmawiać codziennie Różaniec Święty i prowa­dzić tak poważny sposób życia, zgodny z Ewan­gelią, by był dla wszystkich dobrym przykładem zachowywania Bożego prawa i praktykowania cnót chrześcijańskich, zwłaszcza czystości.

Przyrzekamy Ci także, że będziemy zjednoczeni z Ojcem Świętym, z Hierarchią i naszymi Kapłanami, aby w ten sposób postawić tamę zagraża­jącemu samym fun­damentom Kościoła procesowi kontestacji wobec Jego Nauczycielskiego Urzędu. Chcemy raczej, pod Twoją macierzyńską opieką, być apostołami tak bardzo dziś potrzebnej jedności z Papieżem, wyrażającej się w modlitwie i miłości. Błagamy Cię o szczególną nad nim opiekę. W końcu przyrzekamy Ci, na ile to będzie możliwe, prowadzić ludzi, z którymi będziemy się spotykać, do gorliwego nabożeństwa ku Tobie.

Świadomi, że ateizm zniszczył wiarę u wielu wiernych, że desakralizacja weszła do samej Świątyni Bożej, że zło i grzech coraz bardziej szerzą się w świecie, ośmie­lamy się wznieść ufnie oczy ku Tobie, Matko Jezusa i Matko nasza, Miłosierna i Potężna, by błagać Cię dzisiaj znowu i tylko od Ciebie oczekiwać ratunku i zbawie­nia dla wszystkich Twoich dzieci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo. Amen.


Modlitwa kapłanów należących do Kapłańskiego Ruchu Maryjnego

Dziewico z Fatimy, Matko Miłosierdzia, Królowo Nieba i ziemi, Ucieczko grzeszników! My, członkowie Kapłańskiego Ruchu Maryjnego, wezwani, by utwo­rzyć zastęp Twoich Kapłanów, poświęcamy się dzisiaj w szczególny sposób Two­jemu Niepokalanemu Sercu. Poświęcamy się Tobie w tym celu, aby z Tobą i przez Ciebie przeżywać wszystkie obowiązki podjęte w sakramentach Chrztu i Kapłań­stwa. Zobowiązujemy się również wypracowywać w sobie owo wewnętrzne nawró­cenie, tak wymagane przez Ewangelię, które wyzwoliłoby nas od wszelkiego przy­wiązania do siebie, do kariery, wygód i kompromisów ze światem, abyśmy tak jak Ty byli go­towi pełnić zawsze i wyłącznie Wolę Bożą. Powierzając Tobie, Matko Naj­słodsza i Miłosierna, nasze Kapłaństwo, abyś nim rozporządzała na rzecz Two­ich zbawczych planów – w tej decydującej godzinie, jaka ciąży nad światem – zo­bowiązujemy się odnowić ducha modlitwy i pokuty, żarliwie odprawiać Mszę św. i Liturgiczną Modlitwę Dnia, odmawiać codziennie Różaniec św., ofiarować Ci Mszę św. w pierwszą sobotę każdego miesiąca oraz prowadzić tak poważny i surowy sposób życia, by był dla wszystkich dobrym przykładem. Przyrzekamy Ci także jak największą wierność Ewan­gelii, którą będziemy zawsze głosić całą i odważnie, aż do przelania krwi – jeśliby zaszła potrzeba – oraz wierność Kościołowi Świętemu, któremu poświęciliśmy się na służbę.

Nade wszystko chcemy być zjednoczeni z Ojcem Świętym i Hierarchią i mocno trzymać się wszystkich ich zarządzeń, aby w ten sposób postawić tamę zagrażają­cemu samym fundamentom Kościoła procesowi kontestacji wobec Jego Nauczyciel­skiego Urzędu. Chcemy raczej, pod Twoją macie­rzyńską opieką, być apostołami tak bardzo dziś potrzebnej jedności z Papie­żem, wyrażającej się w modlitwie i miłości. Błagamy Cię o szczególną nad nim opiekę. W końcu przyrzekamy Ci prowadzić powierzonych nam wier­nych do gorliwego nabożeństwa ku Tobie.

Świadomi, że ateizm zniszczył wiarę u wielu wiernych, że desakralizacja weszła do samej Świątyni Bożej, nie oszczędzając nawet wielu naszych braci Kapłanów, że zło i grzech coraz bardziej szerzą się w świecie, ośmie­lamy się wznieść ufnie oczy ku Tobie, Matko Jezusa i Matko nasza, Miło­sierna i Potężna, by błagać Cię dzisiaj znowu i tylko od Ciebie oczekiwać ratunku i zbawienia dla wszystkich Twoich dzieci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo. Amen.

Modlitwa młodzieży przyłączającej się do Ruchu Maryjnego

Dziewico z Fatimy, moja tak umiłowana Matko! Przyłączam się do Ru­chu Ma­ryjnego i powierzam się dziś w szczególny sposób Twemu Niepo­kalanemu Sercu. Przez ten uroczysty akt ofiaruję Tobie całe moje życie, moje serce, moją duszę, moje ciało, a przede wszystkim okres młodości, jaki przeżywam.

Prowadź mnie po drodze, którą wyznaczył dla mnie Jezus: po drodze miłości, dobroci i świętości. Pomóż mi uniknąć grzechu, zła, egoizmu oraz oddalić pokusy przemocy, nieczystości i uzależnień.

Obiecuję Ci przystępować do spowiedzi, często przyjmować do serca Jezusa jako duchowy pokarm życia, zachowywać przykazania Boże oraz kroczyć drogą miłości i czystości, a także codziennie odmawiać Różaniec Święty. Pragnę być świadkiem jedności przez wielką miłość do Papieża, Biskupów, Kapłanów.

Kocham Cię, najsłodsza Matko, i powierzam Ci moją młodość, by za­tryumfo­wało Twe Niepokalane Serce w świecie. Amen.

Przebieg Wieczernika w Ruchu Maryjnym

 
1. Modlitwa do Ducha Świętego, np. «Przyjdź Duchu Święty, przyjdź przez potężne wstawiennictwo Niepokalanego Serca Maryi, Twojej umiłowa­nej Oblubienicy.» (3x)
2. Odmówienie jednej części Różańca Świętego.
3. Lektura fragmentu książki «Do Kapłanów, umiłowanych synów...».
4. Chwila rozmyślania.
5. Modlitwa za Papieża i w jego intencjach, np. Ojcze nasz, Zdrowaś Ma­ryjo... i Chwała Ojcu lub Pod Twoją Obronę.
6. Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Można odśpiewać pieśń na cześć Maryi, np. «My chcemy Boga...».
Wieczernik kończy się chwilą braterstwa. Kiedy jesteśmy zgromadzeni z Dzie­wicą – na Jej prośbę – w Wieczerniku, panuje w nim duch, który po­zwala nam lepiej się poznać, kochać i udzielać sobie wzajemnie pomocy.